Ég er komin heim til mín.....en samt ekki heim!! Fékk mér nytt gemsanúmer sem er 0045-28386383
Sit hérna uppí skóla med Valdísi og thad er alveg stórfurdulegt ad vera hérna núna. Vid hittum Simon og Johan sem eru med okkur á önn og their voru ad segja hvad vedrid væri nú hrædilegt. Medan their töludu um thad thá rann næstum af okkur skvísunum svitinn thví thó sólin skíni ekki thá er mjög heitt.
Frederik og Mary eru í Odense í dag og okkur hefur langad ad skella okkur og berja guddómlega prinsinn augum en ég færi örugglega bara ad gráta ef ég myndi sjá hann....svona histerískum píkuskrækja gráti. :)
En Ísland sér mig fljótt aftur....I'll be back posted by benony 2:49:00 e.h.
þriðjudagur, júlí 27, 2004
Þessi dagur verður strembinn...
Vaktin er búin eftir klukkutíma en þá er dagurinn bara rétt að byrja. Ég er nefnilega að fara til DK í stutt stopp í dag og fer í loftið kl 3 í dag. Þegar heim kemur þarf ég að pakka smá niður og mér verður svo skutlað af honum föður mínum uppí rútu sem mun svo taka mig uppá Keflavíkurflugvöll. Ég sé fyrir mér að ég verði ansi træt en ég verð bara að leggja mig á ferðalaginu eða bara drekka kaffi ;). Annars finnst mér yndislegt að sofa í lestum og hver veit nema litla stúlkan með eldspýturnar leggi sig ekki bara á leiðinni frá Kaupmannahöfn til Óðinsvé.
Ég kvaddi Drífu vinkonu í dag og ég barasta veit ekki hvenær við munum sjást aftur. Þegar ég kem tilbaka verður hún farin á fund systur sinnar, sem ég kvaddi einmitt um daginn, til New York þar sem þær eru í stúdíovinnu. Mikið mun ég nú sakna þeirra, en svona er lífið, við getum ekki alltaf verið litlu stelpurnar í Háberginu sem syngja við ljósastaura. Ég held að við höfum verið áberandi fyrir hverfið þegar við vorum litlar því eftir göngutúr í vikunni settumst við Drífa á tröppuna heima hjá mér og vorum að spjalla saman í góðu tómi þegar Dóri sem býr á móti stoppar, lítur á okkur og segir: "þetta er bara eins og í gamla daga".
Margrét kærasta Silla bróðir hringdi líka í mig í gær. Hún bauð mér að hafa bílinn þeirra í láni í smá tíma meðan þau eru í úglöndum. Ég verð þá voða pæja og örugglega allt í einu mjög vinsæl ;)
Ef ég mætti einhverju ráða í þessu lífi þá væri ég ekkert að fara út á morgun...ég hreinlega nenni því ekki. En þetta var í síðasta sinn sem ég kvarta yfir þessu og nú verð ég bara sterk og læt vaða. KOMA SVO SARA!!!! ÁFRAM, YEAHH!!! OG SVO ÞRÍHYRNINGURINN Á ÞETTA!!! posted by benony 9:16:00 f.h.
mánudagur, júlí 26, 2004
Áðan í útvarpinu heyrði auglýsingu!!
Útsölurnar í Smáralindinni eru komnar á fullt og að því tilefni erum við í útsöluskapi og viljum bjóða miða á söngleikinn FAME á AÐEINS 1990 kr. Það eina sem þið þurfið að gera er að versla í Smáralindinni fyrir andvirði 5000 kr og sýna kassakvittunina í miðasölunni.
....og þeir láta eins og þeir séu að gera neytendum rosalegan greiða.
Annars er rétt rúmur hálftími eftir af vaktinni..dududurru. Það má til gamans geta þess að Andri frá Óðinsvéum var vakthafandi læknir hérna í nótt og það var ansi hressandi að hitta karlinn. Mér finnst gaman að sjá þegar félagar eru að taka vaktir, þá verður svo raunverulegt fyrir mér það sem bíður mín.
Klukkan er hálf sjö og ég er alveg að vera búin með næturvakt. Ég svaf ekki mikið í gær þannig að mér er eiginlega bara illt ég er svo þreytt. En það verður gott að skríða uppí þegar ég kem heim.
Ég er að fara út á þriðjudaginn eftir næturvakt en kem aftur. Ég keypti miðana, fram og tilbaka á 33.000 og finnst mér það frekar blóðugt og þá sérstaklega þar sem ég er að fara að ferðast með Iceland Express. En svona er þetta....
Ég er búin að vera í ansi skrítnu skapi undanfarið, er búin að vera að leita eftir slagsmálum og að einhverjum til að rífast við. Þetta skap kemur held ég í mig svona einu sinni á ári þar sem ég er ekkert mikið gefin fyrir að rífast og er frekar léleg í því nema ef mér er aaaaalveg nóg boðið. Verst er að ég hef ekki fengið fjölskylduna mína til að rífast við mig því þau fara bara að hlægja að mér. En mamma var orðin ansi þreytt á kerlingunni....:)
ÉG: Mamma!
Mamma: Já
Ég: Ætti ég að....
Mamma: NEI!!!!
Ég:(þögn)...koma í janúar til að halda uppá afmælið mitt?
Mamma: já, endilega gerðu það
já, hún er farin að gera þetta hún mútta, svara mér áður en ég klára spurninguna. Gaman aðessu!!!
Nú fer næturvaktin alveg að klárast og þar sem það er sunnudagur þá fer ég í leigubíl...hvaða leigubílstjóra ætli ég lendi á...kannski dauðans???
Ég átti ansi furðulega stund í strætó um daginn....
Ég var að koma af næturvakt þannig að það var tómur 112 sem sótti mig uppá spítala þann morguninn. Greinilega enginn á leiðinni uppí Breiðholt klukkan 8 að morgni þannig að ég hafði um fullt af sætum að velja. Ég stóð eilitla stund á miðjum ganginum og hugsaði málið. "Á ég að velja mér einstaklingssæti, eða ætti ég kannski að velja mér tvö samliggjandi sæti þannig að ég geti teygt úr mér og notið ferðarinnar??". Þetta var ansi erfið ákvörðun en á endanum settist ég fyrir miðju í einstaklingssæti.
Eftir að hafa notið mín ein í strætó eins og prinsessa stoppar bíllinn á stoppistöð og tekur upp einn mann sem hafði beðið þar í rólegheitunum. Hann er ekki lengi að ákveða hvar hann vill sitja....nei, hann velur að sitja í tveggja manna sæti við hliðina á mínu sæti. Og hann er ekki lengi að ákveða sig hvernig hann vill sitja í sætinu, nei, hann ákveður að sitja þannig að hann snýr að mér og svo bara starir hann.
Ég byrja að svitna og augun verða stjörf. Þessi maður sem ég hafði aldrei séð áður situr þarna hinum megin við ganginn og starir á mig og það er enginn annar í strætisvagninum. Ég verð afskaplega meðvituð og fer að stara út um gluggann eins og það sé eitthvað rosalega spennandi að gerast þarna fyrir utan. "Hvað á ég að gera?" hugsa ég. "Ég verð að biðja hann að hætta að horfa svona á mig, eða kannski get ég bara spjallað við hann því hann á greinilega eitthvað bágt?" Husanirnar mínar fóru á fullt og ég gat ekki ákveðið hvað ég átti að gera í þessari stöðu. From the corner of my eye sé ég að hann réttir höndina sína í áttina til mín. Ég lít þá á hann og sé að hann hefur rétt út tyggjópakka. Ég brosi og segi "nei, takk". Hann stingur bara tyggjópakkanum í vasann og ypptir öxlum. Ég sný mér við og fer að horfa á þetta merkilega sem er að gerast úti fyrir og hugsa "já, hann starir enn....híhí...alltaf lendi ég í svona litlum ævintýrum"
...annað en að maður sé aktífur vinnukraftur þar sem ég mætti í vinnuna í morgun en átti ekki að vera á vakt. Ég get því glöð sagt að við Toggi náðum einni góðri vakt saman, kannski var þetta bara örlögin að vinna verkið fyrir hana tengdó. Við náðum að catch up og svo fékk ég meira að segja skutl frá tengdamömmu minni sem alltaf er svo sæt.
Um helgina skellti ég mér með fjölskyldunni í útilegu í Vallarnesi rétt fyrir utan Akranes. Þar var öll fjölskyldan samankomin í yndislegu veðri, næstum því eins og hún leggur sig með fellihýsin og tjaldvagnana. Þessi fjölskyldan mín er svolítið stórtæk, þarf alltaf að eiga allt flottast og best en innan um fellihýsin og jeppana var Hábergsfjölskyldan í bara venjulegu tjaldi og á fólksbíl. Við skerum okkur úr enda erum við töff og þurfum ekki að sýna okkur neitt ;) híhí
Já, sem sagt voru þarna mætt afkomendur Guðrúnar Símonardóttur og Unndórs Jónssonar sem eru amma mín og afi. Það sem einkennir þessa fjölskyldu er hvað hún er barngóð og svo er hún ákaflega athyglissjúk. Allir þurfa að segja eitthvað og vera með atriði. En það er bara gaman og það kyssast allir og faðmast alveg í rot. Ég og mín fjölskylda erum rólega fjölskyldan sem heyrist ekki mikið í híhíhíhí og ég sem er yfirleitt mjög atriðaglöð var kynnt þrisvar upp með söngatriði en ég náði alltaf að tala mig útúr því.
Tvennt var alveg að fara með mig í ferðinni. Það var þessi setning "já, og Sara hvernig er það...er einhver danskur draumaprins þarna úti???" Þessi kom ansi oft upp á góma og ég heyrði mig bara alltaf svara "ha, nei nei, ekkert svoleiðis..hahaha ég hef ekkert tíma fyrir svoleiðis bull" JEEE RÆÆT,
Svo mátti ekki byrja að tala um neitt....það endaði alltaf með " jahh, en nú erum við með læknanema í hópnum, Sara þú getur kannski frætt okkur um þetta!!!" Allt í einu er ég bara alvitur eftir eitt ár í anatómíu og efnafræði. Ég reyndi nú bara að setja upp spekingssvipinn minn og þvæla einhverja vitleysu. Eða bara segja "já, þetta er aldeilis athyglisverð spurning, við erum bara ekki komin á þann kafla".
...er hann Hlynur vinur minn. Við unnum saman í nemendaráði í FB 1999-2000. Hann er nú orðinn 24 ára karlinn og búinn með háskólagráðu. Hlynur er sko tölvunarfræðingur og ekkert minna en það. Hann er að fara að flytja til Kaupmannahafnar í haust og fara í áframhaldandi nám þannig að við getum farið að heimsækjast í vetur. Hlynur á tvímælalaust setningu ársins hingað til:
"Já, vitiði bara hvað, í skólanum hennar Söru eru svona ker full af rössum og hún getur bara valið sér þann RASS sem henni líst best á og svo fer hún bara að kafa!!!!" hahahaha posted by benony 7:22:00 e.h.
mánudagur, júlí 12, 2004
Gemsinn hringir...
Duduru dudduruuuu
Sara: Blessuð kerling
Lára: BLESSUÐ
Sara: hvað segirðu þá?
Lára: æ, ég var bara að spá hvort ég mætti keyra þig í vinnuna!
Sara: Ha, já, ef þú vilt
Lára: já, mig langar
Sara: ok
Halda mætti að leigubílsstjóri dauðans hafi hringt og boðið mér far en þetta var bara hún Lára mín sem langaði að skutla mér í vinnuna. Yndisleg..
Leigubílstjóri dauðans sótti mig hinsvegar í vinnuna á sunnudagsmorgni eftir vinnu. Ég bíð fyrir utan spítalann og hann keyrir í hlað. Þegar ég sé hann hleyp ég að honum og opna afturdyrnar.
Leigubílstjórinn: Vantar þig kannski stóran bíl???
Sara: ha, ég?? Nei, veistu ég held að einn lítill rúmi mig alveg, hann er nú ekki svo stór á mér rassinn
Leigubílstjórinn:(vandræðalegur) já, haha, ég spyr nú bara því þú pantaðir tvo og það stendur hérna tveir fjögurra manna bílar.
Sara: já, hinn pantaði ég fyrir vinnufélaga minn
Leigubílstjóri: já, svoleiðis, ég hélt kannski að það væri flótti af geðdeildinni HAHAHAHAHA
Sara: bara flótti starfsmanna heim til sín
Leigubílstjóri: já já hahaha...og hvernig er svo að vinna þarna? Eru ekki allir alveg GEÐVEIKIR?
Sara: (hugsa með mér: "fólk er fífl")
Svo kom spurningaruna frá bílstjóranum. Hve lengi hefurðu starfað þarna? Hvort ég sé í Háskólanum? Afhverju valdirðu læknisfræði og afhverju í Danmörku? Komstu ekki inn hérna heima eða hvað????
Leigubílsjóri: já, ég starfaði nú á dönsku fraktskipi í 5 ár...ég var sko yfirmaður á skipinu. Ég kann svo rosalega vel við danina þeir eru eitthvað svo LIGEGLAD danirnir. Ég er alveg altalandi á dönskuna, skemmtilegt tungumál, þeir hafa líka svo skemmtilegan húmor danirnir. blablablabla..ég var sko yfirmaður á fraktskipinu....blablablalbla..danir eru svo líkir okkur íslendingum...blablabla....svo ligeglaaaa....
Sara: abababab, þú átt að beygja hérna!!
Leigubílstjóri: já, fyrirgefðu, ég tala svo mikið...ég var nefnilega að spá í að fara með þig uppá heiði!!!!
Bílstjóranum stekkur ekki bros við þessa síðustu setningu og ég byrja að kreppa hnefana og er tilbúin undir átök ef með þarf.
...það er þægilegt að hugsa til þess að geta átt svona góða vini hvort sem maður er á Íslandi eða í Danmörku. Þegar ég er í Danmörku hugsa ég alltaf hvað mér finnist leiðinlegt ef ég missi sambandið við vini mína á Íslandi. En þegar ég kem heim til Íslands þá er allt eins og það var áður en ég fór.
Helgin var yndisleg.
Á föstudagskvöldið fór ég út með Láru vinkonu. Við settumst inná Hressó og færðum okkur svo yfir á Vegamót þegar nær dró nóttinni. Á vegamótum hitti hún kennarana sína úr afleiðum og við tylltum okkur hjá þeim og við tóku miklar umræður um viðskiptafræði, ég hafði margt að leggja fram í þeirri umræðu uhumm!!! Svo komu gæjarnir mínir og við djömmuðum út í nóttina. Jói skemmti sér við að draga hvaða gaur sem er til mín og kynna okkur. Ég hvíslaði nú að honum að þetta væri ekkert voðalega vel valið hjá honum en þá hrópaði hann bara "SARA, ÞETTA ER HANDAHÓFSKENNT". haha Samtal við einn gaurinn sem sá greinilega bara það sem hann vildi sjá.
Gaurinn: Hey, þú ert svona ekta verslótýpa!!
Sara: já, finnst þér ekki?
Gaurinn: Varstu í versló?
Sara: en ekki hvaða skóla??
Gaurinn: ég vissi það!!!! Ég fíla þegar stelpur eru bara þær sjálfar!!! haltu því áfram, vertu bara þú sjálf....sem verslótýpa!!!
Sara: já, takk!!
Fólk ætti að hætta að taka ofskynjunarlyf
Ég, Jói og Gestur enduðum svo uppí Hólagarði á trúnó eins og í gamla daga og þar var dustað rykið af dönskunni.
Á laugardaginn hittumst við svo nokkrar skvísur heima hjá Maj-Britt til að djamma í tilefni þess að Sigga skvísa var að verða þrítug. Þemað var sólgleraugu og við drukkum kokteila og tjúttuðum.
Allt trylltist þegar við mættum á Hressó. Biggi vinur hans Dóra argaði á mig frá barnum þar sem hann var að afgreiða og gaf mér samstundis einn tvöfaldan vatn með sítrónu og klaka. DV kom og tók af okkur mynd sem birtist svo í blaðinu á mánudaginn. Svo hitti ég fullt af vinum sem ég var ekki búin að sjá lengi. Frábært kvöld þó svo að ég hafi endað ein á lækjartorginu að reyna að hjálpa liggjandi manni að standa upp, en það virtist ógerlegt fyrir hann að standa í lappirnar. Ég hef aldrei á ævinni séð svo greinilega hvað fólk er útúr dópað hérna á Íslandi eins og núna. Hvað er að gerast? Hitti Valdísi og Þóru og við röltum upp Laugarveginn því ég ætlaði að hitta the guys!!! Dóri disco sá til þess að ég komst heil heim því hann var á bíl þessi elska.
Sunnudagurinn var svo yndislegur í faðmi vina. Ég fór heim til Jóa að horfa á leikinn og þar var liðið mætt. Bjarki, Gestur, Guðjón og Birna. Eftir leikinn spiluðum við Partý og Co og þá bættist Arnar í hópinn þannig að þá gat brandarakeppnin hafist að fullu. Allir keppast við að vera fyndnastir og það er gaman að vera með þessum hóp því það líður ekki korter á milli hláturskviða.
...gat ég sökkt mér í drauma um hvað mig langaði að vera í lífinu. Ég lét mig alltaf dreyma um að verða læknir og í afmælum hjá litla bróður mínum var í miklum doktorsleik með plástrana ef að krakkarnir meiddu sig eitthvað. Ég gat heldur ekki farið í leikhús án þess að ná að ímynda mér að ég væri á sviðinu og það brást ekki að þegar ég kom heim fór ég með einleik inní stofu fyrir fjölskylduna, eða bara ein inní herbergi. "NEI, ekki fara!!!" hrópaði ég og lét mig falla í gólfið og grét sáran með miklum leikrænum tilburðum. Ég fór á sýningar hjá FB til að horfa á elsta bróður minn leika í t.d "the comitments" og hlakkaði mikið til að fara í FB til að fá að spreyta mig á leiksviðinu. Ég lét þann draum svo rætast í FB og lék í leikritum og söngleikjum öll árin mín þar.
Eftir útskrift frá FB langaði mig svo mikið að gerast læknanemi að ég var tilbúin að berjast út í rauðan dauðann til að ná því takmarki. Svo tókst það loks og í dag nem ég læknisfræðina.
Ég held að litla nördasara væri glöð því ég hef náð að uppfylla drauma hennar. En kæmpeSöru langar í meira. Hana langar að læra að syngja, læra að spila á gítar og prófa að vinna í Afríku í einhvern tíma sem læknir. Hana langar líka að prófa að vera unglingsstrákur.
Unglingsstrákar eru farnir að heilla mig....þeir ganga um með sítt hár í víðum fötum og virðast vera í mjög þungum þankagangi þar sem þeir ganga um stórstíga og blása hárið út á vangann. Ég væri til í einn dag að fara í víðu buxurnar mínar og í Metalica bolinn minn, festa greiðuna í úfna, feita hárinu sem nær niður á axlir og labba stórstíga út í verkefni dagsins. Ég kæmi við í sjoppunni og keypti mér kók í dós og myndi líta yfir í fjótu bragði hvaða videomyndir væru inni því í kvöld myndi ég vilja sitja með félögunum inní herbergi í svita-hormónakófi og horfa á bardagamynd með silikonbombu í aðalhlutverki og drekka kók í dós með.
En svona er þetta...maður getur ekki gert allt... posted by benony 12:50:00 f.h.
fimmtudagur, júlí 01, 2004
Barasta búin á því...
Ég skellti mér til Grindavíkur til hennar Evu minnar ásamt saumaklúbbnum mínum í dag. Þetta var saumaklúbbur með börnunum og þau eru orðin 4 í þessum klúbb okkar. Við byrjuðum með þennan klúbb árið 1998 útfrá hóp sem fór til Belgíu á vegum FB 1997. Ég var 18 ára þá og reyndar yngst en hinar voru þá 19 eða 20 ára. Nú erum við barasta orðnar kellur finnst mér, eða við erum allavega ekki eins miklar stelpur og þá. Það má kannski bæta við að það eru 2 börn á leiðinni þannig að næsta sumar þegar við hittumst þá eru börnin orðin sex. hahaha Það er víst ekki mikið að græða á mér í þessu barnalandi :)
En fjórir guttar frá 4 ára aldri eru alveg til að maður verði þreyttur. Mestu yndi samt sem áður. Ég fór að leika mér við þessa yngstu sem eru að verða eins árs og fattaði að ég hefði allt eins getað verið að leika mér við kisu því ég var í einhverjum kisuleik. Ég hrissti svona bangsa fyrir framan þá og þegar þeir ætluðu að grípa þá kippti ég þeim burt. Svo þegar ég ætlaði að hræða þá og var að leika eitthvað skrímsli þá fóru þeir bara að hlægja. Ég hef greinilega ekki verið svo hræðileg ásýndum. Hafþór Örn hennar Evu tók líka eitt skref áður en hann lét sig detta beint á bossann. Ég og Eva öskruðum af gleði!!!! "HANN TÓK SKREF!!!!!!!!!!" En Hafþór litli hló bara að þessum skrítnu kellum.
Jæja svo er ég bara að byrja að vinna... posted by benony 2:16:00 f.h.
Rauðhærði útlendingurinn 
miðvikudagur, júlí 28, 2004
